झुरणं

झुरणं

झुरणं झुरणं म्हणजे काय ते मला आता कळतंय

कोरड्या डोळ्यांमधून, जणू अखंड पाणी गळतंय ।।

डोळे देखील अश्रूंची आता वाट पाहू लागलेत 

झुरत झुरत .. मला थोडी साथ करू लागलेत ।।

हुंदके देऊन आतड्यांना पडतायत शेकडो पीळ

डोळे म्हणतात मला, "वेड्या सगळं सगळं गीळ" ।।

डोळ्यांचंही बरोबर आहे, यात त्यांचा काय दोष

चूक माझी, माझ्या मनाची, उगा त्यांच्यावर का रोष ।।

मनाला परवा मी दामटवल म्हणालो "बस्स झालं आता कंट्रोल"

बंड करून म्हणालं, "अरे तीच इंजिन ऑइल अणि पेट्रोल" ।।

कसंबसं समजावलं त्याला म्हणलो, "चेंज युअर पेस"

सगळंच कास एकदम हवं,, "स्लो अँड स्टडी वीन्स द रेस" ।।

आता कुठे हलकं वाटतंय, मोठं वादळ नुकतच सरलंय

डोळ्यांखाली मात्र, एक काळ वर्तुळ उरलंय... एक काळ वर्तुळ उरलंय ।।

- विशाल आपटे (अवि)

चांदण्यांच गाव

चांदण्यांच गाव

दूर तिथे क्षितिजावर चांदण्यांचं गाव

रोज सकाळी माझ्या ओठी पाहिल तुझं नाव ।

मी चांदण्या मोजता मोजता तुला शोधून पाहिलं

पूर्ण गावभर हिंडलो पण तुझचं घर राहील ।

खूप खूप फिरलो पण तू नाही दिसलीस

का कुणास ठाऊक तरीही जवळची वाटलीस ।

नंतर एक दिवस कळलं की तू नव्हतीसच घरी 

तूच होतीस गावमधल्या चांदण्यांची परी ।

तुझ्या त्या गावामध्ये मला का ग प्रवेश नाही

खरं खरं सांग माझं चुकलं का ग काही ।

तेवढ्यात कुठून एक ढग क्षितिजवरती येतो

चांदण्यांच ते गाव हलकेच मिठीत घेतो ।

पुसून टाकतो सर्व काही जातो स्वतः विरून

तुझ्या माझ्या सर्व जागा मी पाहतो पुन्हा फिरून ।

तू इथे नसलीस तरी आठवण येते खूप

भडभडणाऱ्या जखमेवरती तेवढचं साजूक तूप ।। (२)

विशाल आपटे (अवि)

कविता

कविता

कर म्हणून होत नाही कविता सुचावी लागते

वाचणाऱ्याच्या काळजापर्यंत थेट पोचवी लागते

शब्दांच्या महासागरातून नेमकी वेचावी लागते

विचारांची सांगड घालून अलगद जुळावी लागते

कर म्हणून होत नाही ।।

छंद मात्र आणि यमकाची साथ मिळावी लागते

शब्दांच्या योग्य वजनाने नीट तोलावी लागते

तरी कवीच्या मनातलं नेमकं तेच बोलावी लागते

कर म्हणून होत नाही ।।

समाजाशी समरस होऊन आपलीशी वाटावी लागते

लहान मोठया सर्वांनाच सहज कळावी लागते

"आगदी मनातलं लिहिलंय" अश्शी वाटावी लागते

कर म्हणून होत नाही ।।

बधिर झालेल्या कानांमध्ये वेळी किंचाळावी लागते

ऑफिस मधल्या फाईलिंप्रमाणे खूपदा धुंडाळावी लागते

अन फारच जर का लांबली तर अशी गुंडाळावी लागते

कर म्हणून होत नाही ।।

- विशाल आपटे (अवि) ०९.०४.२०१४

विठ्ठल

विठ्ठल

जात पात विठ्ठल

कर्म धर्म विठ्ठल

भाषा प्रांत विठ्ठल

शांत शांत विठ्ठल ।।

तुळशीहार विठ्ठल

सदाचार विठ्ठल

सुविचार विठ्ठल

सुसंस्कार विठ्ठल ।।

पायी पायी विठ्ठल

ठाई ठाई विठ्ठल

राई राई विठ्ठल

रखुमाबाई विठ्ठल ।।

अक्षरात विठ्ठल

आकारांत विठ्ठल

अंतरात विठ्ठल

अभंगात विठ्ठल ।।

एक नाम विठ्ठल

चार धाम विठ्ठल

शाम शाम विठ्ठल

मुखी नाम विठ्ठल ।।

विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल ।।।।

- विशाल आपटे (अवि)

बळीराजा

बळीराजा

सरळ साधे जगतो आम्ही पोट घेऊन हातावर
वाहतो ओझे दारिदऱ्याचे थकलेल्या या खांद्यांवर |
आमच्या नशिबी फक्त प्रतीक्षा जन्मच सरतो आशेवर
अश्रू देखील सुकून गेले तपलेल्या या गालांवर ||

सावकार अन पाटिल दादा शोषण करिती वरचेवर
भुमातेला गहाण ठेउन दिवस काढतो कर्जावर
कर्जाच्या फेर्यातून सुटका आता केवळ सरणावर
सरळ साधे .... ।।

गारपीट अन अतिवृष्टिचे प्रघात होती गावांवर
मृत्यूचे हे तांडव शमते चढ़वूनी आम्हां फासावर
कष्टकर्याची खिल्ली उडवत गम्मत बघतो सौदागर
सरळ साधे .... ।।

आजाराचे होउन कारण पंगुत्व येई अंगावर
कुपोषणही फणा काढुनी झड़प घालते पिल्लांवर
म्रत्यु देखील आतुरतेने दस्तक देतो दारावर
सरळ साधे ...... ।।

- विशाल आपटे (अवि) २३.०२.२०१६

आई

आई

दुधावरची साय का काय ती

लेकराची माय का काय ती

गरीब बिचारी गाय का काय ती

तीच असते ना आई

ऑफिसच्या पार्टीत नवर्याला शोभणारी

लहानांशी लहान होउन बोबड बोलणारी

दू:खाचे डोंगर लीलया पेलणारी

तीच ... तीच असते ना आई

जगावरचा राग काढता येणारी

तापात डोक्यावर घड्या ठेवणारी

रात्रभर जागुन सकाळी वेळेत डबा देणारी

फ़क्त तीच .... तीच असते ना आई

पेन रुमाल पकिटच काय मोजेही काढून ठेवणारी

मानापमान विसरून सारी माणस जोडून ठेवणारी

मनाच्या खोल कोपर्यात कुठेशी स्वप्न कोंडून ठेवणारी

अगदी अशीच .... अशीच असते ना आई

कणखर खंबीर पण हळवी का काय ती

उदार प्रेमळ पण कठोर का काय ती

कालची आजची पण काळाच्या पुढची का काय ती

अगदि तीच ..... तशीच असते ना आई

अन हीच अशीच असते ना आई ......

- विशाल आपटे  १० मे २०१५

समांतर

समांतर

दोन विचारांच्या युद्धात नसतंच कुणी चूक अन बरोबर

जो तो असतो घट्ट आपापल्या मतांशी खरोखर |

एक विचार जुना तर दुसरा असतो नवा

पहिला येतो अनुभवातून तर दुसर्याला बदल हवा |

एक स्पष्ट, नेमकं बोट ठेवणारा

तर दुसरा मवाळ, अलवार नात जपणारा | 

एक करारी, काहीही किम्मत मोजणारा

तर दुसरा विचारी, तडजोडीची हिम्मत करणारा |

एक द्रष्टा, फार पुढचा विचार करणारा

तर दुसरा निर्धास्त, बेधडक, आला दिवस जगणारा ।

यातून एक निवडण्यावाचून नसलं जरी गत्यंतर

हे दोन्ही विचार अथांग अन त्यांचा प्रवास समांतर ।।

- विशाल आपटे २२ डिसेंबर २०१५

प्रगती

प्रगती

चौथरे राऊळांचे जिंकून काय होते

भक्तीची तहान आटून गेल्यावर ।

पाण्यावर महाचर्चा घडवून काय होते

तोंडचेच पाणी पळून गेल्यावर ।

विकासाचे झेंडे फडकावून काय होते

आरक्षणात सगळे करपून गेल्यावर ।

आठवीपर्यंत सर्वा ढकलून काय होते

शिक्षणातील ओढ हरवून गेल्यावर ।

गल्लोगल्ली पुतळे उभारून काय होते

त्यांच्याच स्वप्नांना विसरून गेल्यावर ।

अनुदानाची भीक वाटून काय होते

झाडास बळीराजा लटकून गेल्यावर ।

- विशाल आपटे १६ जून २०१६

दोस्ती

दोस्ती

तुमसे खफा होना हमे आता नही

तुम्हारा लापता होना हमे भाता नही ।

ऐसा क्या है तुझमे ए मेरे दोस्त

जो जानकर भी मै समझपाता नही ।।

तेरे रुठने के तरीके क्या हमे पता नही

फर्क बस इतना कि मै बतलाता नही

सोचता हू कि तुम खुद समझ जाओगे कभी

क्योंकि दोस्तीकी दास्तान-ए-हकीकत कभी कोई जताता नही ।। 

तुम्हारी तारीफ करनेमे मैं कभी हिचकीचाता नही

नेकी और सच्चाई को तो खुदा भी छुपाता नही

बस डरता हुं कि चुरा न ले तुम्हे कोई मुझसे

तभी अपने दोस्ती के किस्से में कही सुनाता नही

- विशाल आपटे

घर

घर

भीती इथे कुणाला कुणाची

'कोरोना' हुन तर भयानक स्वतः आपण ।

नुसत्या वल्गना काय कामाच्या

स्वतः कधी बदलणार आपण ।

बंद दारे उघड्या खिडक्या

मनाची दारे कधी उघडणार आपण ।

घरी बसायची इथे सक्ती करावी लागते

'कोरोना' च्या कुबड्या कधी फेकणार आपण ।

एकमेकांपासून लांब लांब राहून

मनाने कधी जवळ येणार आपण ।

स्वतःच्याच घरात कैद झाले वाटते

घराला घरपण कधी देणार आपण ।

चूक झाल्याचे दुःख नाही

कुणी केली न कळण्याने दुःखी आपण ।

वेळ कधीच थांबत नाही

वेळेत थांबलो तरच जिंकलो  आपण ।।

- विशाल आपटे

असूया

दिवस आणि रात्रीच एकदा असूयेपोटी भांडण होत

दिवस म्हणतो:

चंद्र कोरल्या रात्री नभी चांदण्यांची नक्षी

फिरतेस काळी शाल ओढून, उब घेऊन वक्षी 

घेतेस मनीचा ठाव, करवतेस स्वप्नांची सैर

ढगांशी तुझा घरोबा मात्र सावलीशी वैर

तुझा चंद्र शांत तेवतो, जसा अंधारात दिवा

सांग सजणे का नाही वाटणार मला तुझा हेवा ।।

यावर रात्र म्हणते:

तांबडं फुटताच सकाळ सकाळ कोंबडे देतात बांग

अवघी सृष्टी पुनर्जन्म घेते निद्रेला मारून टांग

सूर्याचा प्रत्येक किरण चैतन्य घेऊन येतो

मी पांघरलेली काळी शाल हलकेच ओढून नेतो

तिन्हीसांजेला वर आभाळी रोज रंग नवा

सांग सजणा का नाही वाटणार मला तुझा हेवा ।।

- अवि

१०.०२.२०१६

बाप्पा

बाप्पा

बाप्पा राहिला लहान अन मूर्ती झाल्या मोठ्या

आरतीला येत नाही कुत्रं मात्र भरत चालल्या कोठ्या ।

हे भव्य सेट आणि पाहायला मोठ्या रांगा

देवत्व राहिलंय का देवात यांना कोणीतरी सांगा ।

विसर्जनाचा होतो इव्हेंट अन मीरवणुकीचा बढेजाव

तितकाच विसर्जनाला उशीर जितकं मोठं नाव ।

वाजत गाजत निघते यात्रा पण कसली विसर्जनाची (?)

नक्की कसला हा आनंद पर्वा करा रे जरा मनाची ।

देणगीचाही होतो लिलाव करोडोंचा तिजोरीत भराव

संस्थाच्या नावाखाली नेते करतायत डराव डराव ।

हा कुठलासा युवराज अन तो कुठलासा राजा

अरे तुमच्या या चढाओढीत हरवला रे बाप्पा माझा ।

तुमच्या या चढाओढीत हरवला रे बाप्पा माझा ।

- विशाल आपटे

अनुप्रास

अनुवादात कळतो अर्थ
अनुभवात अनुभूती |
अनुदानात मिळे पुण्य
अनुष्ठानात प्रचिती ||

अनुमानात दिसतो अनुभव
अनुरोधात दिसतो आर्जव |
अनुकंपेत जन्मतो अनुराग
अनुग्रहात मिळते अनुमती ||

अनुदिनीत कळते आचरण
अनुक्रमात मिळतो संदर्भ |
अनुबंधात जडते प्रेम
अनुकूल काळात उन्नती ||

उत्तम ते करावे अनुकरण
ठेवावे आचरण त्या अनुरूपे |
न पहावे कुणा अनुसूचित
संत अनुसारणात सद्गती ||

- विशाल आपटे (अवि)

आनंदयात्रा

आनंदयात्रा

एकदा फेरफटका मारताना वाटेत "राग" भेटला
मला पाहून म्हणाला काय राव, आठवण काढत नाही हल्ली ?
मी म्हटलं अरे नुकताच "संयम" पाळलाय घरात आणि "माया"पण माहेरपणाला आल्ये
तस तोंड फिरवून निघून गेला।

पुढे बाजारात "चिडचिड" गर्दीत उभी दिसली
खर तर हि माझी बालमैत्रीण
पण पुढे कौलेजात "अक्कल" नावाचा मित्र भेटल्यावर हिच्याशी संपर्क तुटला
आज मला पाहून म्हणाली अरे "किटकीट" आणि "वैताग" ची काय खबरबात ?
मी म्हटलं," काही "कल्पना" नाही बुवा हल्ली मी "भक्ती"ला कामावर ठेवल्यामूळे "आनंदा"त आहे"

पुढे जवळच्याच बागेत "कंटाळा" झोपा काढताना दिसला
मी नुकतीच "बोर" विकत घेतली होती "गंमत" म्हणून
माझं अन त्याच हाडवैर अगदी 36 चा आकडा
मला साधी ओळख दाखवायचाही त्याने चक्क "आळस" केला
मी हि मग मुद्दाम "गडबडी"कडे लिफ्ट मागितली आणि तिथून सटकलो

पुढे एका वळणावर "दुःख" भेटलं
मला पाहताच म्हणालं "अरे ये, तुझीच वाट पहात होतो"
मी म्हणालो, "अरे वाट पहात होतास कि वाट लावायच्या तयारीत होतास?
आणि माझ्या बायकोपेक्षा तूच जास्त वाट बघतोस कि रे माझी"
तस "लाजून" म्हणालं, "अरे पाचवीला पडलो(पाचवीला पुजलो) तुझ्या वर्गात, कस काय सर्व ? घरचे मजेत ना?". 
मी म्हणालो, "छान आहे सर्व. "श्रद्धा" आणि "विश्वास" असे दोन भाडेकरू ठेवलेत त्यांच्या मदतीने मस्त चाललंय. तू नको "काळजी" करूस".
हे ऐकल्यावर "ओशाळलं" आणि निघून गेलं.

थोडं पुढे गेलो तोच "सुख" लांब उभं दिसलं तिथूनच मला हिणवत होत, "धावत ये नाहीतर मी चाललो मला उशीर होतोय".
मी म्हणालो, "अरे कळायला लागल्यापासून तुझ्याच तर मागे धावतोय उर फुटे पर्यंत, आणि त्यामुळेच आयुष्याची फरपट झाली रे. एकदा दोनदा भेटलास पण 'दुःख' आणि 'तू' साटलोट करून मला एकट पाडलत दर वेळी. आता तूच काय तुझी "अपेक्षा" पण नकोय मला. मी शोधल्ये माझी "शांती" आणि घराचं नाव 'समाधान" ठेवलंय."

तसं हसलं माझ्याकडे पाहून आणि परत पाठ फिरवून निघून गेलं माझा मित्र "मत्सर"च्या हातात हात घालून अन मला "इर्षे"च्या विळख्यात ढकलून.

- विशाल आपटे (अवि)

खरं प्रेम

पापण्यांना भार व्हावा इतुके कधी रडवू नको ।

मी तुला दिसता कधी, नजर रोखुनी जाळू नको .... पण
पापण्यांना भार व्हावा इतुके कधी रडवू नको ।

गंध जो माझ्या मनीचा, तो मोगरा माळू नको .... पण
पापण्यांना भार व्हावा इतुके कधी रडवू नको ।

मी कधी स्वप्नी उतरता, झोप तू टाळू नको .... पण
पापण्यांना भार व्हावा इतुके कधी रडवू नको ।

मी जरी कळलो कधी.......
मी जरी कळलो कधी तर चार अश्रू गाळू नको .... पण
पापण्यांना भार व्हावा इतुके कधी रडवू नको ।
पापण्यांना भार व्हावा इतुके कधी रडवू नको ।।

- विशाल आपटे (अवि)

हसरे दुःख

हसरे दुःख

रडलो म्हणजे सर्व संपले ऐसे नाही
रडलो म्हणजे दुःख बिलगले ऐसे नाही

हसलो जरिही घात फुलाने केला
रडलो जेव्हा खपली धरली नाही
रडलो होतो सुखात सुद्धा केव्हा
हसता हसता रडणे नवीन नाही ।

हसलो दिसता, डोळ्यात तुझ्याहि स्वप्ने
तव ज्या स्वप्नांशी तू, सौदा केला नाही
अन रडलो बघून उंच तुझी भरारी
गहिवरून आलो होतो, पिळवटून ऐसे नाही ।

हसलो होतो सुखात पाहून तुजला
अन मी त्या सुखात नसून, रडलो नाही
परी जेव्हा दिसले तुझ्याच नयनी अश्रू
रडणे देखील आता माझे उरले नाही ।। (2)

- विशाल आपटे (अवि)

दुःख

दुःख

दुःख भोगले म्हणजे संपते ऐसे नाही
दुःख टाळले तरीही टळते ऐसे नाही
ना दुःख कुणाचे कधीही उसने घेता येते
दुःख जरी जाणवले तरी कळते ऐसे नाही ।

दुःखाचे खापर मग जो तो फोडू पाही ...

कुणा शनी आडवा येई
कुणा मंगळ सोडत नाही
कुणा वाटे नशीबच फुटके
कुणा रत्ने लाभत नाही ।

कुणी वारच सोडून पाही
कुणी नावच बदलून पाही
कुणी दिशा बदलतो घरच्या
परी दुर्दशाच सोडत नाही ।

राशिफल उघडून कोणी दिवसाचा डावच रचतो
डावाची उडते खिल्ली राशीला समजत नाही ।
नशिबाची नक्षी हाती जो तो घेऊन फिरतो
नक्षीतून भविष्यवाणी रेषांना उमगत नाही

कुणी शनिस घालून सा'कडे' त्याची मिन्नत करतो
हनम्याची दाऊन भीती तो वळतो ऐसे नाही
मंगळाला शोधून मंगळ कुणी त्याची किंमत करतो
मंगळावर लावून झेंडे तो फळतो ऐसे नाही ।

कुणी एक फकीर कुठेसा दुःखाशी सलगी करतो
तार्यांची करुनी फितुरी नशिबाची गम्मत बघतो
दुःखा चोराया आता काहिही उरले नाही
दुःखच उरले नाही वा सरले ऐसेही नाही ।।

- विशाल आपटे (अवि)

आकाशगर्व

आकाशगर्व

आकाशाला एकदा गर्व होतो.

आकाश (अहंकाराने):

अथांग मी असिम मी
अनादि मी अनंत मी ।

विशाल मी विराट मी
विजोड मी विनाश मी ।

अपार मी अपरंपार मी
विश्वनिर्मितीचा साक्षीदार मी ।

लक्ष दशलक्ष मी खर्व मी निखर्व मी
कल्प युग पर्व मी कालातीत सर्व मी ।

अणु ते परार्ध असे अद्वितीय पृष्ठ मी
कालचक्रात जेष्ठ, सर्व शक्तीत श्रेष्ठ मी
कालचक्रात जेष्ठ, सर्व शक्तीत श्रेष्ठ मी ।।

पृथ्वी (हसून):

निळाशार तू निराकार तू
निर्विकार परी निराधार तू ।

ना स्पंद तुला ना बंध तुला
ना स्पर्श तुला ना गंध तुला ।

तू एक पोकळी सर्व त्यात विलीन
तू विश्वव्यापी, झालास दिशाहीन ।

पंचतत्वातील एक पण शेवटचे तत्व तू
अहंकार ग्रस्त, विसरलास स्वत्व तू ।

हो जरा शहाणा, गर्व करतोस काय तू
क्षितिजाशी भेट, ठेव जमिनीवर पाय तू
क्षितिजाशी भेट, ठेव जमिनीवर पाय तू ।।

- विशाल आपटे (अवि)

उत्तरे

उत्तरे

काही न विचाररताच कळलेली
काही ओठातून मागे वळलेली
काही देण्या आधीच टळलेली
काही अश्रूंवाटे गळलेली .... उत्तरे

काही होकारासाठी थांबलेली
काही न मिळताच लांबलेली
काही नाकाला मिरच्या झोंबलेली
काही मारून मुटकून कोंबलेली ... उत्तरे

काही खऱ्या आनंदाला मुकलेली
काही सगळीच गणितं चुकलेली
काही पैशासाठी विकलेली
काही गळवासारखी पिकलेली ... उत्तरे

काही सूडाने देह पेटलेली
काही दुःख मनात गोठलेली
काही रोजच्या त्रासाला विटलेली
काही शेवटच्या पापण्या मिटलेली ..... उत्तरे ..... फक्त उत्तरे

- विशाल आपटे (अवि)

दिवसरात्र

दिवसरात्र

दिस पांढरा पांढरा
जसा ससा गोरापान
रात काजळली काळी
जस विठोबाच ध्यान ।

दिसा सोबत सूर्याची
दोघा प्रेम जीवापाड
चंद्र रातिला उनाडे
कुणा डोंगराच्या आड।

रातदिस खेळ चाले
पाठशीवणीचा खास
दिस होई मोठा मोठा
वर्षाकाठी सहा मास ।

चंद्र खेळे लपंडाव
राती चांदण्यांच्या संग
पहाटेला नभांगणी
सूर्य उधळतो रंग ।

दिस थरारते सृष्टी
पान पान होई जागे
मुक्या थकलेल्या जीवा
कूस रातीचीच लागे ।

राती भयाण काळोख
त्यात गुपित दडली
दिस उजाडता दारी
उन्हें येऊन पडली । (2)

- विशाल आपटे (अवि)

तू ....

तू

आयुष्य उभे हिंदकळले तुझ्या आठवांत
माझ्या भरकटल्या शिडाला तुझा किनारा कशाला  ||

प्रगतीची दौड माझी झाली दिशाहीन
माझ्या यशाच्या घोड्याला तुझा खरारा कशाला ||

आता तुझ्या आठवांचे डंख झाले विषारी
माझ्यात भिनल्या या विषाला तुझा उतारा कशाला ||

रोज झोपी जातो मी ...
रोज झोपी जातो मी तुझी स्वप्ने घेऊन उराशी
माझ्या हक्काच्या स्वप्नांवर तुझा पहारा कशाला ||
माझ्या हक्काच्या स्वप्नांवर तुझा पहारा कशाला ||

विशाल आपटे (अवि)

बंद म्हणजे काय रे भाऊ ...

बंद म्हणजे मोडक्या बस, बंद म्हणजे जळक्या कार

कि बंद म्हणजे सत्याग्रह बंद म्हणजे असहकार

बंद म्हणजे गैरसोय बंद म्हणजे धावपळ

कि बंद म्हणजे असंतोष अन्यायाविरुद्ध चळवळ

बंद म्हणजे हट्ट, बंद म्हणजे अडवणूक

का बंद ला येतो जोम जेव्हा जवळ येते निवडणूक

बंद सरकार विरुद्ध विरोधी पक्षाचा

कि बंद अन्यायाविरुद्ध सामान्य माणसाचा

बंद म्हणजे डाव, बंद म्हणजे प्रतिडाव

बंद खर तर करतो कोण आणि कोणाचं होत नाव

बंद म्हणजे शस्त्र,  दुधारी,  रक्त सांडणारं

कि बंद खर तर अस्त्र जनतेचा कौल सांगणार

तेव्हा गड्यानो बंद करा, पण जपून,  समाजाच भान ठेऊन

नाहीतर जीव जायचा आपलाच  कायद्यान गळा दाबून

- विशाल आपटे

होय मी शोधतोय

होय मी शोधतोय .....

टिळकांच्या भाषणांना फक्त स्पर्धांसाठी घोकतोय
पाठ करून गुळगुळीत झालेले विचार तोंडावर फेकतोय
होय मी शोधतोय
त्यांच्या लिखाणाइतकाच परखड आवाज मी शोधतोय
होय मी शोधतोय

गांधीजींच कर्तुत्व फक्त नोटांमध्ये मोजतोय
आणि त्याच नोटांसाठी वेळी स्वाभिमानही विकतोय
होय मी शोधतोय
त्यांच्या सत्याग्रहाइतक निर्धारी नेतृत्व मी शोधतोय
होय मी शोधतोय

विदेशी कंपन्यांच्या मस्टरवर आजही सही ठोकतोय
त्यांच्या प्रलोभनांना हसत हसत बळी पडतोय
होय मी शोधतोय
स्वदेशीचा पुरस्कार करणारे आदर्श मी शोधतोय
होय मी शोधतोय

इंग्रजांनी भ्रष्ट नेत्यांना आंदण दिलेलं स्वातंत्र्य उपभोगतोय
यथेच्च मुकामार खाल्यावर माझी मीच पाठ शेकतोय
होय मी शोधतोय
लोकशाहीचा खरा अर्थ मी संविधानात शोधतोय
होय मी शोधतोय

खुलेआम बोकाळलेला स्वैराचार तरी कुठे रोकतोय ?
क्रांतीच्या मशालीसाठी तेलाची भिक मागतोय
होय मी शोधतोय
गोळ्या छातीवर झेलणारी पोलादी मन मी शोधतोय
होय मी शोधतोय
- विशाल आपटे

सौजन्य - इतना क्यूँ सोते है हम - प्रसून जोशी

भक्ती

भक्ती
भक्तीची तहान | देव अधिष्ठान |
दु:ख ते लहान | होत असे ||

मुखी राम नाही | मनी विष राही |
दुजे नीच पाही | अहंकारे ||

राम एक ध्यास | मनी त्याचा वास |
भक्तीचा सुवास | दरवळे ||

रूप ते नश्वर | काम क्रोध ज्वर |
स्मरावा ईश्वर | ब्रह्मानंदे ||

नामाचा उच्चार | मनाचा निर्धार |
आत्म्याचा उद्धार | करू शके ||

- विशाल आपटे

काही तुला बोलायचे

काही तुला बोलायचे काही मला सांगायचे
हसवायचे रडवायचे तरीही मना रीझवायचे || धृ ||

तुटतात धागे माझ्या मनीचे
सांगू कुणा मी जीवाच्या व्यथा
पानांप्रमाणे गळतात स्वप्ने
झाली तयांची सांगता
वाटे नव्याने फिरुनी उठावे
मनाने मनाला फसवायचे || १ ||

( चाल - एकाच या जन्मी जणू )

- विशाल आपटे

आसवेच स्वातंत्र्याची आम्हाला मिळाली

आसवेच स्वातंत्र्याची आम्हाला मिळाली .....

क्रांतिकारकांच्या क्षोर्याने छाती फुलून आली
केवळ पुण्यतिथीलाच हारांची आठवण झाली
इतिहासाची चळवळ केवळ पुस्तकांनाच कळाली
आसवेच स्वातंत्र्याची आम्हाला मिळाली ||

भ्रष्टाचाराने खाबुगीरीची वृत्ती चळाली
अण्णांच्या हाकेला साद लोकांची मिळाली
लोकपालात आघाडीची फोडणी जळाली
आसवेच स्वातंत्र्याची आम्हाला मिळाली ||

कसाब आणि अफजल ला ठेवले महाली
दयेचा अर्ज राष्ट्रपतींच्या हवाली
कायद्यातून शिक्षेची भीतीच पळाली
आसवेच स्वातंत्र्याची आम्हाला मिळाली ||

- विशाल आपटे

माझी अंत्ययात्रा

माझी अंत्ययात्रा

माझ्या अंत्ययात्रेत तशी बरी गर्दी जमली होती
आयुष्याची गोळाबेरीज शून्यावरती थांबली होती

जी तोंड कधी थकली नाहीत मला शिव्या घालताना
त्यातून शब्दच फुटत नव्हते मी नसल्याचे सांगताना
ज्या हातांनी टाळ्या दिल्या हर एक मैच जिंकताना
आज तेच हात कापत होते माझी तिरडी बांधताना

मी शेवटी कायमचा शांत निजलो
फुलांनी, हारांनी, अबीर - बुक्यांनी सजलो
आयुष्यभर ज्यांसाठी झीज झीज झिजलो
आज त्यांच्या अश्रूंनी आकंठ भिजलो
माझ्यातून आज मीच बाहेर पडलो
हातून झालेल्या चुकांसाठी रडरड रडलो

आता वेळ निघून गेली होती सार काही संपल होत
मरणाने आयुष्याला चहूकडून घेरल होत
एवढच काय तर नाक तोंड ही कणकेन डांबल होत
मन माझं शरीरापासून कायमच लांबल होत

काळाच चक्र फिरत असत कुणीतरी मागे उरत असत
किती पेक्षा कसा जगलो यातच सगळ ठरत असत
किती पेक्षा कसा जगलो यातच सगळ ठरत असत ...

- विशाल आपटे

स्नुषा

स्नुषा

मोकळ्या केसांना मुक्त मानेवर रुळू दे
कपाळी कुंकू चार चौघांना कळू दे
पापण्यांचे पंख वर आकाशी उडू दे
क्षणाची उसंत तरी या डोळ्यांना मिळू दे

कोवळ्या उन्हात तू केस वाळवीत
उन्हाचे कवडसे थेट माझ्या दारात
केसांतून उडे पाणी भोवती हवेत
काय सांगू वेडे किती भिजलो मनात
मी तुला चोरून बघता हसशी गालात
नजरबंद मी उभा माझ्याच घरात

देवळास जाशी तू सकाळी दहास
वाटेतच उभा मी मुद्दाम चहास
घरातून देऊळ अवघ्या मिनिटांचा प्रवास
किती .... ओढ लागे माझ्या अधीर मनास

धीर करून मोठा तुला एकदा मी अडवले
मनातल्या स्पंदनाना शब्दांनी मढवले
स्वप्नांना अपेक्षांच्या खांद्यांवर चढवले
पण तुझ्या उत्तराने भर पावसात रडवले

पाऊस होता ते बरच झाल .....
पाऊस होता ते बरच झाल डोळ्यातलं पाणी मनातून व्हाल
घुसमट झाली विचारांची मन माझ मनातून भ्याल
माझ्या जीवाचे बघून हाल तुझ्या डोळ्यात पाणी का बर आल ?

नंतर एकदा दिसलीस दोन पावलं मागे हटलीस
तरीही मला तितकीच जवळची वाटलीस
अचानक जवळ येऊन मला "हो" म्हणालीस
तीच तू मला पुन्हा नव्याने मिळालीस...
तीच तू मला पुन्हा नव्याने मिळालीस .......

बाकि सर्व ठीक

बाकी सर्व ठीक ...

सूर्याला डागांचा चंद्राला कलांचा
जगण्याला रीतीचा आणि मरणाला भीतीचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक हि चक्क थाप आहे

परीक्षांना बाजाराचा रोग्यांना आजाराचा
शहरांना जागांचा अन खेड्यांना दादांचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक .....

तरुणाईच्या अधीरतेचा नेत्यांच्या बधीरतेचा
खेळाडूंना बेटिंगचा अन कोर्टाला वेटिंगचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक .....

धान्याला सडण्याचा शेअर मार्केटला पडण्याचा
रिक्षावाल्यांना नडण्याचा अन बसवाल्यांना अडण्याचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक हि चक्क थाप आहे
बाकी सर्व ठीक हि चक्क थाप आहे

आठवणींच्या क्षितिजावर

आठवणींच्या क्षितिजावर

त्या तिथे क्षितिजावर चांदण्याचं गाव
रोज सकाळी माझ्या ओठी पहिलं तुझ नाव

मी चांदण्या मोजतामोजाता तुला शोधून पाहिलं
पूर्ण गावभर हिंडलो पण तुझंच घर राहील

खूपखूप फिरलो पण तू नाही दिसलीस
का कुणास ठाऊक पण तरीही जवळची वाटलीस

मग एक दिवस कळलं मला कि तू नव्हतीसच घरी
तू तर होतीस त्या गावातल्या चांदण्याची परी

तुझ्या त्या गावामध्ये मला का ग प्रवेश नाही
खर खर सांग माझं चुकलं का ग काही

तेवढ्यात कुठून एक ढग क्षितिजावरती येतो
चांदण्याचं ते गाव हलकेच मिठीत घेतो

पुसून टाकतो सर्व काही जातो स्वत: विरून
तुझ्या माझ्या सार्या जागा मी पाहतो पुन्हा फिरून

तू इथे नसलीस तरी तुझी आठवण येते खूप
भडभडणाऱ्या जखमेवरती तेवढाच साजूक तूप

- विशाल आपटे

बूंद

बूंद

बूंद बूंद से बनता सागर बूंद बूंद से नदी |
बूंद बूंद गिरती सरपर, मन मैं क्यूँ आग लगी |
आग लगी प्यार की ऐसे कुछ भी सूच न पाए |
मैं जल रहा तिलतिल, वहा सावन बिता जाये ||

बारिश की फुल्जदियाँ फूटी |
सर्द हवा कुछ ऐसे छुटी |
मिट्टी के खुशबू के संग संग यही संदेसा आये |
मैं जल रहा तिलतिल, वहा सावन बिता जाये ||

भीगा सब जो पानी को तरसे |
पंची भागे धूम किस डरसे |
बारिश की बुँदे छपरोपे टप टप डंख बजाये |
मैं जल रहा तिलतिल, वहा सावन बिता जाये ||

धुप छाव की लुक्का छुप्पी |
सूरज लेता बादल मैं डुबकी |
धुप बारिश चले जब संग संग इंद्रधनू दिखलाये |
मैं जल रहा तिलतिल , वहा सावन बिता जाये ||

- विशाल आपटे

I want peace and not pieces....

An incident happened not more than a week ago made my mind circling around one thing that why educated people fight & if at all they do so then are they really educate?
Let me tell you there are no exceptions to this. Each & every person must have had fight with someone or else at least once in his lifetime...
Every person involved in fight has his own side & one expects that others should consider his/her view and should look at the situation from ones perspective but at the same time forgets that there is an other side of a coin too. Regardless of who is right & who is wrong everyone deserve a chance to put forward their side & at the same time one should learn to listen to others. Not many people are good listeners. Everyone just jumps to a conclusion. A simple miss understanding breaks age old friendships. At that moment one completely over shadows all good time he/she has spent with other person. If one can learn to listen others before making any statements then half of the fights can be avoided .
In short such tense situations can be avoided if at lest one of the two parties have rational view towards other. Many times it is observed that in a fight if one raises the voice then he/she can be stopped only by lowering our voice to very low level so that it is barely audible. This way we can certainly avoid threshold point which ultimately cools down the tempt atmosphere.

But there is an other side for this too.

Some people really like to keep mum even if they strongly disagree with something. Sometimes this can be very dangerous. If at some point of time there threshold is reached then everything comes out as volcano and end is unpleasant. This represents perfect example of No-Communication.
The better alternative could be Miss-Communication, meaning when you fight with someone you at least get to know about each others point of view. that one can judge himself. That really helps in Self analysing. Thus it is always said that Miss communication is better than No communication.

युवा मोरया - 14 Aug 2011

Rise of new era......."युवा मोरया"

Guys let me tell you one thing very frankly, I am the luckiest person to have best friends around me. We do have all varieties of discussions when we all are together. It starts with some cricket issue & ends with some political affair & our stand on it; it may start with some ‘Ohhhh My girl’ & ends with some ‘how to keep your brain busy?’ debate. Believe me it’s all food for thought.
While discussing with them one day we all realize that we do have same feeling regarding joining some No-profit organisation. We all wanted to get actively involved in social work but didn’t knew how & where to start.
Then came the day that really changed the whole thing inside-out & we finally jumped into the matter. Later we realized that so many people are already doing it since many years with such a grace & potential but we didn’t knew about it. Then we mate one such a team ‘Dyanmandir Sanskarvarg’ who is working in this field from 7-8 years.
After meeting them we all felt that the search is over. We have got what we wanted since long back & so we all jumped into it. It happened so easily & so fast that we really can't recollect the day it started....
The people from that org. are so inspired that even being a small group their field of work is very huge. After some 2-3 meetings finally we came to the conclusion that we will have our own social group through which we will try to divert all the help to all those who really need it & deserve it.
This is how I suppose ‘Yuva Morya’ was born. Then no looking back since then…Gr8 job guys keep the spirit up....