स्नुषा

स्नुषा

मोकळ्या केसांना मुक्त मानेवर रुळू दे
कपाळी कुंकू चार चौघांना कळू दे
पापण्यांचे पंख वर आकाशी उडू दे
क्षणाची उसंत तरी या डोळ्यांना मिळू दे

कोवळ्या उन्हात तू केस वाळवीत
उन्हाचे कवडसे थेट माझ्या दारात
केसांतून उडे पाणी भोवती हवेत
काय सांगू वेडे किती भिजलो मनात
मी तुला चोरून बघता हसशी गालात
नजरबंद मी उभा माझ्याच घरात

देवळास जाशी तू सकाळी दहास
वाटेतच उभा मी मुद्दाम चहास
घरातून देऊळ अवघ्या मिनिटांचा प्रवास
किती .... ओढ लागे माझ्या अधीर मनास

धीर करून मोठा तुला एकदा मी अडवले
मनातल्या स्पंदनाना शब्दांनी मढवले
स्वप्नांना अपेक्षांच्या खांद्यांवर चढवले
पण तुझ्या उत्तराने भर पावसात रडवले

पाऊस होता ते बरच झाल .....
पाऊस होता ते बरच झाल डोळ्यातलं पाणी मनातून व्हाल
घुसमट झाली विचारांची मन माझ मनातून भ्याल
माझ्या जीवाचे बघून हाल तुझ्या डोळ्यात पाणी का बर आल ?

नंतर एकदा दिसलीस दोन पावलं मागे हटलीस
तरीही मला तितकीच जवळची वाटलीस
अचानक जवळ येऊन मला "हो" म्हणालीस
तीच तू मला पुन्हा नव्याने मिळालीस...
तीच तू मला पुन्हा नव्याने मिळालीस .......