Wednesday, June 22, 2011

स्नुषा

स्नुषा

मोकळ्या केसांना मुक्त मानेवर रुळू दे

कपाळी कुंकू चार चौघांना कळू दे
पापण्यांचे पंख वर आकाशी उडू दे
क्षणाची उसंत तरी या डोळ्यांना मिळू दे

कोवळ्या उन्हात तू केस वाळवीत

उन्हाचे कवडसे थेट माझ्या दारात
केसांतून उडे पाणी भोवती हवेत
काय सांगू वेडे किती भिजलो मनात
मी तुला चोरून बघता हसशी गालात
नजरबंद मी उभा माझ्याच घरात

देवळास जाशी तू सकाळी दहास

वाटेतच उभा मी मुद्दाम चहास
घरातून देऊळ अवघ्या मिनिटांचा प्रवास
किती .... ओढ लागे माझ्या अधीर मनास

धीर करून मोठा तुला एकदा मी अडवले
मनातल्या स्पंदनाना शब्दांनी मढवले
स्वप्नांना अपेक्षांच्या खांद्यांवर चढवले
पण तुझ्या उत्तराने भर पावसात रडवले

पाऊस होता ते बरच झाल .....
पाऊस होता ते बरच झाल डोळ्यातलं पाणी मनातून व्हाल
घुसमट झाली विचारांची मन माझ मनातून भ्याल
माझ्या जीवाचे बघून हाल तुझ्या डोळ्यात पाणी का बर आल ?

नंतर एकदा दिसलीस दोन पावलं मागे हटलीस
तरीही मला तितकीच जवळची वाटलीस
अचानक जवळ येऊन मला "हो" म्हणालीस
तीच तू मला पुन्हा नव्याने मिळालीस...
तीच तू मला पुन्हा नव्याने मिळालीस .......

बाकि सर्व ठीक

बाकी सर्व ठीक ...

सूर्याला डागांचा चंद्राला कलांचा
जगण्याला रीतीचा आणि मरणाला भीतीचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक हि चक्क थाप आहे

परीक्षांना बाजाराचा रोग्यांना आजाराचा

शहरांना जागांचा अन खेड्यांना दादांचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक .....

तरुणाईच्या अधीरतेचा नेत्यांच्या बधीरतेचा

खेळाडूंना बेटिंगचा अन कोर्टाला वेटिंगचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक .....

धान्याला सडण्याचा शेअर मार्केटला पडण्याचा

रिक्षावाल्यांना नडण्याचा अन बसवाल्यांना अडण्याचा
एक फक्त शाप आहे
बाकी सर्व ठीक हि चक्क थाप आहे
बाकी सर्व ठीक हि चक्क थाप आहे

आठवणींच्या क्षितिजावर

आठवणींच्या क्षितिजावर

त्या तिथे क्षितिजावर चांदण्याचं गाव
रोज सकाळी माझ्या ओठी पहिलं तुझ नाव

मी चांदण्या मोजतामोजाता तुला शोधून पाहिलं
पूर्ण गावभर हिंडलो पण तुझंच घर राहील

खूपखूप फिरलो पण तू नाही दिसलीस
का कुणास ठाऊक पण तरीही जवळची वाटलीस

मग एक दिवस कळलं मला कि तू नव्हतीसच घरी
तू तर होतीस त्या गावातल्या चांदण्याची परी

तुझ्या त्या गावामध्ये मला का प्रवेश नाही
खर खर सांग माझं चुकलं का काही

तेवढ्यात कुठून एक ढग क्षितिजावरती येतो
चांदण्याचं ते गाव हलकेच मिठीत घेतो

पुसून टाकतो सर्व काही जातो स्वत: विरून
तुझ्या माझ्या सार्या जागा मी पाहतो पुन्हा फिरून

तू इथे नसलीस तरी तुझी आठवण येते खूप
भडभडणाऱ्या जखमेवरती तेवढाच साजूक तूप

-
विशाल आपटे